Resulta
inevitable pensar na fábula da galiña dos ovos de ouro cando se
analizan certas decisións e derivas dos xestores municipais dos
concellos de Mondariz e Mondariz-Balneario, ambos do mesmo ppartido.
Calquera persoa presupoñería en ambos mandatarios, por estaren á
frente de vilas que teñen no turismo balneario e no aproveitamento
do río Tea as súas principais fontes de riqueza, unha certa
sensibilidade especial co patrimonio natural e histórico que
xestionan e, sobre todo, unha clara conciencia sobre a necesidade da
súa preservación e conservación, como parte dunha estratexia a
longo prazo de desenvolvemento sostible. Infelizmente, pódese
constatar como o cemento construtivo falto de toda estética inza e
coloniza cada vez máis e máis espazos nas dúas vilas, destruíndo
parte da súa singularidade e rebaixando ata límites preocupantes o
seu secular encanto, ao mesmo tempo que se deixan arruinar certos
edificios emblemáticos, como o centenario Hotel Avelino, ou se
colmatan as marxes do regato de Valdecide.
As
ducias e ducias de pisos baleiros que albergan hoxe os dous
municipios son un dedo acusatorio sobre o impacto feroz da “burbulla
inmobiliaria e especulativa” tamén nas terras do Condado e fan
máis absurdo aínda, se cabe, ese proxecto que quere permitir que a
empresa Sodesmon constrúa varios chalés no espazo do histórico
xardín do Gran Hotel, unha das áreas onde o encanto do Balneario
pervive e que debera ser obxecto, ben pola contra, de todo tipo de
coidados e restauracións. Non falemos xa do que acontece co río
Tea, obxecto de melloras en certos aspectos, si, (derrubo da presa no
Balneario, recuperación da flora de ribeira, apertura de rotas de
sendeirismo...), mais agredido por un forte derrame de sosa cáustica
durante este verán e, sobre todo, falto dunha boa e eficaz rede de
depuración, o que causa unha intolerable e cada vez maior presenza
de vertidos fecais no seu fondo.
Mondariz
e Mondariz Balneario deberían aspirar a unha excelencia turística
onde todo novo museo sexa benvido, como instalación que redundará
no seu atractivo turístico, mais onde toda nova ocupación de terreo
e toda nova construción respondan, así mesmo, a unha concepción
harmoniosa e sustentable do conxunto. Non é o caso dese proxecto de
Sodesmon, previsto nun espazo cargado de beleza natural, cheo de
historia e que, igual que no pasado, debera seguir emprestando no
porvir o seu servizo como marco de esparcimento, descanso e lecer
para toda a comunidade. Dio alguén que, vinculado familiarmente a
Mondariz, ten gozado cos seus fillos moitas veces do fresco verdor e
da misteriosa aura dese xardín agora ameazado.
Ningún comentario:
Publicar un comentario