LUMINOSA
BONDADE
Contra
o azar cruel da vida
que
te nos levou
e
contra a mordaza
das
horas que pasan
en
fondo silencio
sen
a túa voz amiga
vive
teso, medra aínda
e
alampea en nós
a
cada hora
o
rastro luminoso
da
túa bondade
carente
de límites,
o
maxisterio da túa entrega,
xenerosa
e lanzal,
o
compromiso
que
levaches sempre
limpo
e sincero
no
fondal do peito
e
que agora che devolvemos
multiplicado
na
medula
destes
pobres versos
que
quixesen ser
coma
flores
para
o teu sorriso.
Grazas Emilio por esta emoción. Pasaran meses cando souben que Ramón xa non estaba e é tan doce a lembranza de ter traballado con el, que volve facerse real cos teus versos. (Xan Carballa)
ResponderEliminar